Lieve Vie,

Toen ik op mijn partttime dag stond te pleiten over een eenhoornknuffel wist ik het: ik wil weg bij kantoor.

Na 12 jaar ben ik het zat.

Ik solliciteer al negen maanden, en ik moet steeds vrij vragen. Met mijn afgekloven nagels kan ik moeilijk zeggen dat ik naar de nagelstyliste ga.

Zal ik op mijn werk alvast zeggen dat ik weg wil? Of gooi ik dan mijn glazen in?

Met vriendelijke groet,

Moet-Ik-Het-Zeggen-Of-Niet

Beste Moet-Ik-Het-Zeggen-Of-Niet,

“Je moet nooit zeggen dat je weg wilt voor je iets anders hebt”, zei mijn man, toen ik hem vier jaar geleden hetzelfde vroeg. Gelukkig negeerde ik zijn advies. Ik beëindigde mijn carrière bij De Brauw. Toen ik de partner van mijn sectie vertelde dat ik wilde stoppen, haalde hij opgelucht adem.

Je denkt misschien dat je kantoorgenoten niets merken, zolang je je mond houdt. Maar ze merken het echt wel. Als jij na 12 jaar nog geen partner bent, speculeren je collega’s allang over je vertrek.

Ik begrijp wel waarom je niets zegt

Je bent bang om alles kwijt te raken waar je zo hard voor hebt gewerkt. Of dat je nooit een baan van hetzelfde niveau kunt vinden.

Maar als jij niemand iets vertelt, weet niemand dat je zoekt

Dus vertel het op je werk en schakel je netwerk in.

In mijn geval: omdat ik binnen een jaar iets nieuws moest vinden, dwong ik mijzelf om óók naar opties te kijken die ik anders niet had aangedurfd. Uiteindelijk ben ik mijn kantoor begonnen.

Liefs, Vie.

PS Waarom werk je trouwens op je parttime dag? Misschien denk je dat het professioneel is om over te werken. Maar je bent geen advocaat-stagiaire meer.  Dus trek je grenzen. Ook je toekomstige werkgever zal je parttime dag niet respecteren als je dat zelf niet doet.

PPS En stop met nagelbijten.